Ο δικός μου Jim

https://www.viewtag.gr/o-dikos-moy-jim-morrison-nekros-edo-kai-47-chronia-alla-panta-epikairos/

Οδηγώντας έπεσα πάνω σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό που έπαιζε κατά λάθος και εκτός λίστας προφανώς το κλασσικό hello i love you και για δευτερολεπτα κόλλησα με το ρυθμό του. Λες κΙ δεν το είχα ξανακούσει αμέτρητες φορές.
Οι αντιδράσεις των παιδιών στο αυτοκίνητο επικές. Κομματαρα…τι ωραίος τραγουδιστής και άλλα τέτοια ηρωικά.

Σε ενα πάρτι με καλεσμενους πολλούς και με πολλούς φίλους που διασκεδαζαν ασταμάτητα έπαιξα μερικά κομμάτια του Jim.
Οι γονείς πανευτυχείς. Η πιτσιρικαρια ενθουσιασμένη με αυτο τον τραγουδιστή που είναι τόσο καλός και βγάζει τραγουδαρες οπως άκουγα δεξιά αριστερα.
Το φλάς μπακ αναπόφευκτο. Στα δικά μου πρώτα πάρτι. Ώς καλεσμένος. Στις δικές μου πρώτες εφηβικές και μετεφηβικες ηχητικές αναζητήσεις.
Στις πρώτες εκπομπές μου στο ράδιο και στη τηλεόραση.
Τα ίδια έπαιζαν και τότε στο μυαλό μου. Θυμάμαι που ελεγα τότε πόσο σημερινός ακουγόταν ο ήχος των Doors.
Τα ίδια και τώρα.