Γνώρισα τον Τάσο Μαγιόπουλο πρίν απο πολλά χρόνια. Κάπου εκεί στο τέλος της δεκαετίας του 80. Η εταιρία του στο ξεκίνημα της. Απο τότε πέρασε πολύς καιρός. Εξελίξεις, συνεργασίες χορηγίες εμπειρίες χαμόγελα ιδέες σχέδια ασκήσεις επι χάρτου. Θυμάμαι που με υποδεχόταν πάντα με ένα χαμόγελο τεράστιο. Σήμα κατατεθέν. Άκουγε ιδέες σχεδίαζε κι όταν κάπου δίσταζε μου έλεγε την κλασσική ατάκα: Ανέβασε με λίγο ρε φίλε μου φαίνεται πως έχω κάτσει επικίνδυνα...Λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι βρεθήκαμε στα γραφεία του. Κάναμε πλάκα για τις ομάδες μας μιλήσαμε για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και για τα πλάνα της εταιρίας 3 Guys. Ανανεώσαμε ραντεβού... Λογαριάζαμε χωρίς να ξέρουμε όμως. Μεσολάβησε ο παράδεισος. Απότομα και όπως πάντα χωρίς προειδοποίηση. Εκεί πια ο φίλος μου θα παίζει τρομερά ροκ κομμάτια με τη κιθάρα του και είμαι σίγουρος οτι θα στέλνει για πάντα σε όλους μας τα πλατιά χαμόγελα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου